Leslie Gabriëlse beeldt 'realistische' voorstellingen af in textiel met gebruikmaking van de applikatietechniek, aangevuld met bijgetekende of geschilderde details. 

Het wandkleed 'Boogschieten' heb ik in 1972 als opdracht voor een bejaardencentrum gemaakt. Het is eigenlijk geïnspireerd op een hesje dat ik in handen kreeg. Een echt uit die tijd stammend jakje. Toen dacht ik bij mijzelf, die mensen in dat bejaardentehuis zitten daar nog een paar jaar. Misschien komt er eentje op 'n zondag en de zaterdag daarop is hij dood. Dat is wel erg kort dat iemand heeft kunnen genieten van een wandkleed. Maar er zijn natuurlijk ook mensen die er zeven jaar zitten. En ik vind toch dat zo'n werk niet moet gaan vervelen. Het moet ook een bezit van hen worden, een soort deel van hun leven. 

Nostalgie speelt hierbij ook wel een rol. Het doet je immers wel wat. Niet dat ik expres oude dingen van toen in huis wil halen. Maar ik heb de indruk dat de mensen uit dat tijdvak graag terug gaan naar iets, wat ze al meegemaakt hebben en sinds die tijd is er zo verschrikkelijk veel op maatschappelijk gebied en in de kunst gebeurd en veranderd, omdat het allemaal zo snel gegaan is. Vandaar dus in dit wandkleed een groot landhuis, rijke mensen, ruime achtertuin, de sfeer van de provincie. Het kan best zijn dat er nu een paar van die oude dametjes in dit tehuis zelf als dienstbode of huishoudster die tijd hebben meegemaakt

Uit: Leslie Gabriëlse. in: May Hobijn en Jerven Ober, Textiel in Beeld. De Bilt 1974 

Leslie Gabriëlse, Samen in een bootje, 1984. Applicatie, houtskool, acrylverf.

Ik werk vrij snel. Ik houd niet van zitten mengen en prutsen, zoeken naar verf. Je moet het materiaal bij de hand hebben. Als iemand zegt: 'dat grote wandkleed lijkt wel een schilderij, maar dan uit lapjes opgebouwd' zou ik zeggen: 'U heeft in feite gelijk.' Maar ik kan niet schilderen, dus werk ik met lappen. Ik teken echter ook graag. Vaak maak ik schetsen aan de hand van oude foto's, zoals 'Voetballers'73' of van dingen die ik gezien heb. Of mensen het kunst vinden of ze vinden het niks, in beide gevallen is het voor mij oké. Ik vind het nu eenmaal leuk om te doen, te werken voor heel verschillende opdrachtgevers. Ik ben daardoor helemaal vrij. Ik maak gewoon mijn werk. Dat is in dit geval wandkleden. Als zodanig kan het een functie hebben. Waarschijnlijk meer dan dat mijns inziens kunst een functie zou kunnen hebben.


Leslie Gabriëlse, Samen in een bootje, 1984.Detail in onvoltooide staat. 

Leslie Gabriëlse, Samen in een bootje, 1984. Detail.

Laatste wijziging: vrijdag, 2 januari 2015, 19:16